Monday, November 28

saye sedih

aku mungkin senyum depan kau, kau dan kau...
tapi hati aku, kau tahu?
tak pe lah...
aku sedar aku sape...
aku redha...
sekarang ni at least bila aku hilang semorang...
aku masih ada mak, ayah, along, angah, camil ngan aca..
tu da cukup da buat aku...
kenapa aku nak kene ada dia yang di panggil kawan..
kalau jelasnya dia tak layan aku macam kawan...
munkin, lebih baik mereka semua aku anggap sebagai kenalan.
teman sosial...
ye. tu lebih baik...
aku mampu berseorang...
sebab, walau aku seorang kat sini...
hati aku ada famly aku...
aku oke dengan tu...
:)
maaf andai kau malu bawa aku menjadi teman sebumbung...
maaf kalau kau ter kecik hati dengan aku...
mungkin lepas ni aku akan anggap korang semua tak wujud...
x de lah aku nak ber-sakit hati lagi...
maaf kerana aku rasa, tu yang terbaik.

No comments:

Post a Comment